Modlitwa Jezusowa jest starożytną praktyką modlitewną, która pomaga każdemu i w każdej chwili żyć w łączności z Panem Bogiem. Jej prostota i głębia sprawiają, że nie ma miejsca, sytuacji, stanu, zawodu, który uniemożliwiałby otrzymanie daru modlitwy nieustannej. Drogą do niej jest wierne i wytrwałe przyzywanie Imienia Jezus. „Niech pamięć o Jezusie złączy się z twym oddechem, a wówczas poznasz pożytek wyciszenia” — powiada św. Jan Klimak. Do praktyki tej modlitwy chcemy zaprosić zarówno tych, którzy ją znają, jak i tych, którzy jej nie doświadczyli.
Warto wziąć ze sobą luźny i swobodny strój, aby nie utrudniał on praktykowania różnych form modlitwy Jezusowej.
Formy praktyki modlitwy Jezusowej:
- Medytacja siedząca – do medytacji siedzącej używamy poduszki, klęcznika lub krzesła. Staramy się nie poruszać i utrzymać pozycję wyprostowaną. Każdą praktykę modlitwy Jezusowej rozpoczyna i kończy dźwięk dawany przez prowadzącego rekolekcje. Po zakończeniu medytacji siedzącej czynimy pokłon z rękami złożonymi w ramach podziękowania za wspólną modlitwę.
- Medytacja w ruchu – do medytacji w ruchu przechodzimy po medytacji siedzącej. Należy to uczynić w sposób płynny, powolny i spokojny. W przypadku zdrętwienia nóg czy zawrotów głowy należy odczekać do momentu odzyskania pełni sił. Po usłyszeniu dźwięku rozpoczynamy ruch wokół mat. W czasie chodzenia można opuścić salę, ale należy wrócić przed rozpoczęciem medytacji siedzącej. Medytację w ruchu kończy dźwięk dawany przez prowadzącego. Podczas medytacji w ruchu poruszamy się zgodnie z ruchem wskazówek zegara, zachowując pomiędzy sobą równą odległość. Czas trwania tej praktyki to kilka minut. Podczas medytacji w ruchu należy poruszać się w sposób spokojny i równomierny. Staramy się nie zatrzymywać, ale być cały czas w ruchu.
- Metanie – praktyka pokłonów poprzedza każdego dnia pierwszą medytację siedzącą. Ten starożytny gest modlitewny jest jednym ze sposobów okazania czci dla naszego Boga. Prowadzący medytację podaje jego zasady i wprowadza do wykonywania tej praktyki.
Sala do medytacji – jest to miejsce praktyki modlitwy Jezusowej. Przed wejściem do sali medytacyjnej zdejmujemy buty. Wchodząc do sali oddajemy pokłon krzyżowi na stojąco ze złożonymi rękoma. Następnie podchodzimy do maty i stajemy blisko jej krawędzi. Nie przechodzimy przez środek sali. Zawsze poruszamy się po zewnętrznej stronie mat, tak jak podczas medytacji w ruchu. Wychodząc z sali również oddajemy pokłon krzyżowi. Sala jest miejscem wspólnej modlitwy, dlatego tutaj nie rozmawiamy, zachowując skupienie. Każdą czynność staramy się wykonać spokojnie, bez pośpiechu, z należytą koncentracją, bez niepotrzebnych rozproszeń. Przed pierwszą medytacją wybieramy matę i poduszkę lub klęcznik, gdzie będziemy siedzieć już do końca rekolekcji. Po wybraniu miejsca stoimy przed swoją matą i czekamy na znak, aby się pokłonić wszystkim. Następnie siadamy na macie, twarzami do siebie.
Monastyczna Liturgia Godzin – uczestnicy sesji medytacyjnej są zaproszeni do udziału we wszystkich modlitwach z mnichami w kościele. W Vedemecum tynieckim, które otrzymuje każdy uczestnik rekolekcji, podane są strony w brewiarzu na poszczególne godziny Liturgii Godzin oraz teksty łacińskie na nieszpory i kompletę.
Milczenie – ważnym elementem całego okresu rekolekcji jest praktyka ciszy. Milczenie jest jednym z podstawowych warunków rozwoju duchowego. Pozwala skierować umysł i myśli ku wnętrzu, zachować skupienie i koncentrację. Praktyka milczenia sprzyja poznawaniu samego siebie, bycia ze sobą. Wszyscy uczestnicy rekolekcji są zaproszeni do przeżycia tego czasu w skupieniu. Dotyczy to również spożywania posiłków.
Ceremonia koła – kończy rekolekcje. Wtedy siadamy wszyscy w kręgu i możemy podzielić się swoimi odczuciami i refleksjami. To również okazja dla każdego do podziękowania wszystkim za wspólną praktykę modlitwy Jezusowej. Poznanie doświadczenia innych bardzo pomaga w pogłębieniu własnej praktyki.
Adresaci: Wszyscy, którzy są zainteresowani modlitwą Imieniem Jezus.