Żyjemy w zabieganym świecie. Hałas, pośpiech i natłok informacji towarzyszą nam na co dzień. Możemy w tym świecie czuć się przebodźcowani i przytłoczeni. W obliczu tych wyzwań, jak odnaleźć głęboką więź z Bogiem?
W takich chwilach warto poszukać sposobu modlitwy, który w sposób prosty i bezpośredni pozwoli nam nawiązać tę relację. Tego sposobu daleko jednak nie trzeba szukać, gdyż Kościół już od pierwszych wieków swego istnienia wypracował praktykę służącą uzdrowieniu tej relacji. Jest nią medytacja głębi, kontemplacja, inaczej nazywana również modlitwą wewnętrzną czy modlitwą milczenia, która jest najprostszą drogą do nawiązania intymnej więzi z Bogiem. Wraz z rozwojem przyjmowała ona również inne nazwy, jak np. modlitwa Jezusowa, modlitwa serca.
Najprościej kontemplację możemy zdefiniować jako przyjęcie nieruchomej pozycji i ćwiczenie swojej uważności, tak aby uspokoić to, co jest w nas w środku i aby móc zauważać obecność Boga w sobie i otaczającym nas świecie. Aby użyć jakiegoś obrazowego porównania, to w czasie kontemplacji powinniśmy przyjąć postawę niczym góry osadzonej w ciszy. W przypadku chrześcijańskiego świata medytacja jest czymś innym niż kontemplacja. Tradycyjna medytacja chrześcijańska koncentruje się na rozważaniu Pisma Świętego i modlitwie myślnej, podczas gdy kontemplacja skupia się na doświadczaniu obecności Boga.
Praktykowanie medytacji głębi nie tylko pozwala nam wyciszyć się i skoncentrować, ale co ważniejsze, pozwala stworzyć i pogłębiać ścisłą relację z Bogiem. I to nie tylko na czas praktyki i ćwiczeń kontemplacyjnych. Kontemplacja ma nas bowiem otworzyć na obecność Boga, który jest absolutną miłością. A miłość trudno jest sprowadzić do kilkunastu minut dziennie. Przez takie otwarcie sami też stajemy się miłością, gdyż kontemplacja to nic innego niż „miłosna uważność na Boga”.
Medytacja głębi ma więc nas ostatecznie prowadzić do medytacyjnego życia, do uważności na Boga powiązanej z naszym postępowaniem. Powinna więc mieć wpływ na nasze całe życie i pobudzać nas do działania. Powiązanie jednego z drugim wypełnia wezwanie św. Pawła z listu do Tesaloniczan aby modlić się nieustannie.